قرآن برای انسان دو جنبه روان شناختی مطرح کرده است:1. جنبه روان شناختی هویتی و ماهوی انسان که در قالب واژه الانسان مطرح می شود و خداوند با عنوان: خلق الانسان ضعیفا، هلوعا، منوعا، جزوعا ، جهولا ، ظلوما و مانند آن ها می فرماید که از صفات ماهیت انسانی اموری چون این امور است و این بعد روان شناسی شخصیت انسان را تشکیل می دهد و ماهیت او را شکل می دهد؛
2. جنبه روان شناختی اجتماعی انسان که در قالب واژه الناس مطرح می شود و خداوند با عنوان : زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَ?تِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِینَ وَالْقَنَاطِیرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِکَ مَتَاعُ الْحَیَوةِ الدُّنْیَا وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَـابِ ؛دوستىِ خواستنیها[ى گوناگون] از: زنان و پسران و اموال فراوان از زر و سیم و اسب‌هاى نشاندار و دامها و کشتزار[ها] براى مردم آراسته شده، [لیکن] این جمله، مایه تمتّع زندگى دنیاست، و [حال آنکه] فرجام نیکو نزد خداست. (آل عمران، آیه 14)
.GIF)
